ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

 του Βασίλη Κατσαφάδου, που αφορά τις κινητοποιήσεις των Δικαστών:

Αναδημοσιεύουμε απο την εφημερίδα ''ΕΓΚΥΡΟΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗΣ'' της 16/10/2012, άρθρο Τον τελευταίο μήνα, πέρα από τη δύσκολη κατάσταση που βιώνει γενικότερα η χώρα μας, επικρατεί μία πρωτοφανής αναστάτωση στον πολύπαθο χώρο της Δικαιοσύνης. Οι δικαστές, με αφορμή τις φημολογούμενες επερχόμενες μειώσεις των αποδοχών τους, αποφάσισαν καθημε
ρινές στάσεις εργασίας από 10 πμ έως 3μμ. Ως συνέπεια αυτής της απόφασης, έχουν ήδη αναβληθεί χιλιάδες υποθέσεις στα αστικά, ποινικά και διοικητικά δικαστήρια και έχουν υποστεί μεγάλη ταλαιπωρία πολίτες, δικηγόροι και εν γένει παράγοντες της δίκης.

  Η απόφαση όμως αυτή των διαφόρων Ενώσεων των Δικαστών αλλά και Εισαγγελέων είναι οριακής συνταγματικότητας. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το άρθρο 23 παρ. 2 εδάφιο β’ του Συντάγματος ‘’Απαγορεύεται η απεργία με οποιαδήποτε μορφή στους δικαστικούς λειτουργούς και σ’ αυτούς που υπηρετούν στα σώματα ασφαλείας’’. Σύμφωνα δε με την κρατούσα άποψη, η στάση εργασίας συνιστά μορφή απεργίας, η οποία σύμφωνα με την παραπάνω διάταξη του Συντάγματος, ρητώς απαγορεύεται. Ο αντίλογος εκ μέρους των δικαστών είναι ότι οι φημολογούμενες νέες μειώσεις των αποδοχών τους έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με τη διάταξη του άρθρου 88 παρ. 2 του Συντάγματος, σύμφωνα με την οποία: ‘’ Οι αποδοχές των δικαστικών λειτουργών είναι ανάλογες με το λειτούργημά τους’’. Όμως και αν ακόμα υποτεθεί ότι οι μειώσεις των αποδοχών των δικαστών έρχονται σε σύγκρουση με την παραπάνω διάταξη του Συντάγματος, δηλαδή οι αποδοχές τους πλέον διαμορφώνονται σε τέτοιο επίπεδο, ώστε να μην είναι ανάλογες του λειτουργήματός τους, τίθεται, έστω και καθ’ υποφοράν, το εξής ερώτημα: Είναι δυνατόν η απάντηση σε μία ρύθμιση που αντίκειται στο Σύνταγμα, να είναι η παραβίαση άλλης διάταξης του Συντάγματος; Δηλαδή εν προκειμένω, οι δικαστές δύνανται να παραβιάσουν τη συνταγματική απαγόρευση κάθε μορφής απεργίας εκ μέρους τους, με σκοπό να διαφυλάξουν το συνταγματικά κατοχυρωμένο, ανάλογο του λειτουργήματός τους, επίπεδο των αποδοχών τους; Είναι ίσως ερωτήματα τα οποία εμπίπτουν στη δογματική του δικαίου και βέβαια δύσκολο να απαντηθούν από το μέσο αναγνώστη αυτού του άρθρου. Είναι όμως ωφέλιμο να αντιληφθεί ο μέσος πολίτης σε τι συνίσταται η μεγάλη σύγκρουση που ζούμε μεταξύ της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας της πολιτείας αφενός και της δικαστικής εξουσίας αφετέρου. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η σύγκρουση αυτή, στους επικίνδυνους καιρούς που ζούμε, μόνο καταστροφικά αποτελέσματα μπορεί να έχει στον ευαίσθητο τομέα της δικαιοσύνης, το κύρος και η αξιοπιστία της οποίας, μαζί με το κύρος και την αξιοπιστία της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας, δεινώς δοκιμάζεται. Απαιτείται να υπάρξουν ώριμες και ψύχραιμες θεωρήσεις πάνω στο ζήτημα που έχει ανακύψει, ώστε να μη συνεχιστεί έτι περαιτέρω η καταρράκωση των βασικών πολιτειακών θεσμών, διότι σε αντίθετη περίπτωση κινδυνεύουμε να βρεθούμε σε κρίση του ίδιου του δημοκρατικού πολιτεύματός μας. Και στην περίπτωση αυτή, οι μόνοι που θα επωφεληθούν θα είναι οι εχθροί της δημοκρατίας, πράγμα που έχουμε καθήκον να αποτρέψουμε.